به نام یگانه خالق هستی

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

باد صورتم را نوازش می‌کند؛ قطرات باهم جنگ و جدال به راه می‌اندازند.
برگ های درختان جوری غرور خود را برای رسیدن به زمین می شکنند، که گویا از اول هم قصدشان همین بوده است.
لحظات سنگ پشت می‌شوند و قلب‌ها سمفونی درامز به راه می اندازند،
شوق عجیبی سرتاسر وجودم را پر می‌کند که زیبنده این هوا است.
ذوق من باد صبا می‌شود و از منزل به منزل ره سپار می‌شود
و این حس دل انگیز را به همه جا می رساند.

*~*****◄►******~*

مجموعه‌ای از بی نظمی های منظم می‌شود:
یک فاجعه
مانند ابرهای برف زا در تابستان!
که در چشم بر هم زدنی اسمان پر می گردد؛
از ابرهای طوفانی.
که برف ثمره انقلاب انان است،
گلوله‌های برف رنگ‌ها را شستند،
و تمام سرزمین رنگ‌ها به
مملکت گلوله‌های سپید
تبدیل گشت.
میان ان همه هیاهو،
سرما و سوز
گویا با یخ زدن دستانم،
قلبم شروع به گرم شدن می کند.
شاید او به رحمت خدایی امیدوار است
که قرار است چندی دیگر
کابوسی برای برف‌ها رقم بزند؛
و دنیا را به رنگ خویش باز گرداند....
اری؛
خدایا! کابوسی برای گلوله برفی مشکلات
بساز، که دیگر هیچ ابری
شهامت این را نداشته باشد ؛ که در تابستان ببارد،
مگر به خواست تو...
خواست و گرمای حضور شما که باشد؛
دگر ترسی از شهربندی
در یخبندان نداریم...
حتی اگر تابیدن افتاب به تعویق بیفتد.

*~*****◄►******~*

تکه‌ای از رمان ضرب الاجل اعجوبه

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

ارادتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

روباهی لباده پوشیده وعصا به دست گرفت تا مرغ و خروس ها را گول بزند. خروسی به او رسید ازش پرسید کجا میروی؟
گفت:میروم به زیارت خانه خدا که توبه کنم دیگر خون ناحق نریزم

خروس گفت:من هم می ایم و به دنبال روباه به راه افتاد
مرغ هم که دید خروس دنبال روباه راه افتاده است و میخواهد به زیارت برود با انها به راه افتاد .درراه به یک مرغابی رسیدند او هم همراهشان شد
بعد از مرغابی هم کلاغی که هوای زیارت داشت با این کاروان به راه افتاد

شب در اسیاب خرابه ای منزل کردند.روباه گرسنه شدو خروس را صدا زد وبه اوگفت:تو مرد میدان زیارت نیستی.مردم ازار نباید به زیارت بیاید.توهرروزسحر مردم راباصدایت از خواب شیرین بیدار می کنی

تا خروس رفت حرفی بزند توی شکم روباه جاگرفت
بعد ار ان که خروس راخورد گفت
ای مرغ تو هم کمتر از خروس نیستی. یک تخم دوقازی که میگذاری دنیا را پر از قدقدقدا میکنی

مرغ را هم خورد بعد رو به اردک کردوگفت
تو هم اب حوض مردم را الوده میکنی
واو را هم خورد نوبت به کلاغ رسید گفت
تو دزدی توهرچه به دستت میرسد از زر و زیور وصابون میدزدی توراهم باید خورد

و او را به دهن گرفت کلاغ گفت

ای روباه راست میگویی پدرم همیشه به من میگفت تو لقمه روباهی اماهروقت خواست تورا بخورد ازش بخواه تا تو را با بسمل بخورد حالا لطف کن مرا با بسمل بخور

روباه گفت خیلی خوب و تا آمدبسم الله بگوید کلاغ از دهنش افتاد وپرید سر دیوار و اهل ده را خبر کرد آمدند روباه را کشتند

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*
**♥** دلاتون شادو لباتون خندون ❤❤

دوره آخر الزمان است، بانو

،به خودت افتخار کن

...تو خاصی

،بگذار تمام دنیا بد وبیراهه بگویند

...به خودت

...به چادرت

...به سیاه بودنش

گذشت آن زمان که نفت را طلای سیاه میگفتند

...این روزها طلا تویی سیاه هم چادرت

طعنه ها دلسردت نکند

،باافتخار قدم بزن بانو

چه کسی میداند پشت آن پوشش سخت؛

پشت آن اخم عمیق؛

چه گلی پنهان است؟

چه کسی میداند جنس مغروری تو؛

گُوهر عفت تو؛

چقدر نایاب است؟

چه کسی میداند راز خندیدن آرام تو را؟

حکمت پوشیدن آن ساق تو را؟

...باتو هستم بانو

و خـــــــدا خواست تو "ریحان" باشی؛

و تو "ریحانگیت" را مفروشش ارزان

...قیمتت ارزان نیست

...مواظب چادر مادر باش



♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

*haj_khanom* دم خنده هاتون گرم *haj_khanom*